مدیریت شهری پایتخت در حالی به تازگی با هدف ایجاد سرزندگی، کاهش فضاهای مخروبه و بی‌دفاع و به منظور افزایش سرانه خدماتی هفت گانه و توسعه فضاهای انسان محور اقدام به تغییر کاربری وتعریف دو پروژه محرک توسعه در دو منطقه جنوبی تهران کرده است که این تصمیم از یک جنبه مهم قابل تامل است.
یکی از این مجموعه‌ها در عرصه‌ای به وسعت ۷ هکتار در مرز غربی محدوده شهرداری منطقه ۱۵ شهر تهران واقع شده است؛ قبلاً این مجموعه به‌عنوان کارخانه چرم فعالیت داشته که در راستای اجرای برنامه پاکسازی محیط زیست و جمع آوری و انتقال مشاغل مزاحم از شهر تهران این کارخانه نیز به چرم شهر ورامین منتقل شده است. براساس اعلام مدیریت شهری، در این اراضی با طرحی جامع که دربرگیرنده مجموعه‌ای مسکونی به وسعت ۷/ ۲ هکتار و مجموعه‌ای تجاری به وسعت یک هکتار است موافقت شد. در این طرح بیش از ۳ هکتار به‌عنوان فضایی جهت خدمات هفت‌گانه و فضای سبز به شهرداری تهران واگذار می‌شود. این موضوع به ارتقای شرایط اجتماعی و اقتصادی منطقه ۱۵ کمک می‌کند و به‌عنوان محرک توسعه در جنوب شهر تهران سبب ارتقای کیفی این منطقه خواهد شد. از سوی دیگر مجوز احداث یک پروژه دیگر به منظور احداث مجموعه‌ای مسکونی و خدماتی واقع در منطقه ۱۸ در محدوده‌ای به وسعت حدود ۸/ ۱ هکتار صادر شده که در این مصوبه نیز ۷۰ درصد عرصه جهت توسعه فضای سبز و معابر شهری به شهرداری تهران واگذار می‌شود.نکته قابل تامل درخصوص هر کدام از این دو پروژه آن است که در حالی‌که انتظار می‌رفت عمده مساحت این اراضی به نفع تامین خدمات و سرانه‌های شهری مورد استفاده قرار بگیرد چرا مدیریت شهری تصمیم گرفته است بخش زیادی از آن را به فضاهای مسکونی و تجاری تبدیل کند؟ آن هم در شرایطی که به‌طور طبیعی سرانه‌های خدماتی مناطق جنوبی تهران بسیار کمتر از مناطق شمالی است.
از سوی دیگر تعریف کاربری تجاری برای بخشی از این اراضی در صورتی انجام شده است که هم‌اکنون پایتخت با پدیده مازاد عرضه مال مواجه است؛ ضمن آنکه مدیریت شهری می‌توانست با اختصاص همه یا بخش عمده‌ای از این اراضی به بهبود سرانه‌های خدماتی، این مناطق را به محیط‌های مطلوب‌تر سکونتی برای ساکنان و فضاهای جذاب‌تر به منظور ورود سرمایه‌گذاران تبدیل کند.