کاهش ۲۰ تا ۴۰ درصدی قیمت آپارتمان‌های کهنه‌ساز در منطقه ۶ در مقایسه با واحدهای نوساز، سبب شده خانه اولی‌های بسیاری تملک این گروه از آپارتمان‌ها را به دیگر گروه‌های سنی ترجیح دهند.
اگرچه مقصد اصلی خانه‌اولی‌ها در بازار مسکن، مناطق مصرفی چهار و پنج است، اما عده‌ای از آنها هم به دلیل اینکه نمره زیادی از یک خانه خوب را به «نزدیکی به محل کار» اختصاص داده‌اند، منطقه ۶ در محدوده مرکزی شهر را برای سکونت انتخاب می‌کنند. این منطقه به دلیل میزبانی اغلب ادارات دولتی و خصوصی، پس از بازار بزرگ تهران قلب تپنده اقتصاد شهر به شمار می‌آید.
اما تقاضای سکونت در این منطقه به دو گروه تقسیم می‌شود. عده‌ای به دلیل ازدحام انسان‌ها و خودروها، قرارگیری در محل محدودیت‌های ترافیکی (محدوده طرح ترافیک و زوج و فرد) و نیز حجم بالای سفرهای درون‌شهری روزانه به منطقه ۶، آن را برای سکونت مناسب نمی‌دانند و ترجیح می‌دهند در بافت‌هایی که پهنه‌های مسکونی غلبه دارد، خانه‌دار شوند. در مقابل عده‌ای هم به دلیل محاسن نزدیکی به محل کار به ویژه در شهر پرترافیک تهران، بافت‌های مسکونی منطقه ۶ را برای سکونت به سایر مناطق شهر ترجیح می‌دهند. هرچند بافت‌های مسکونی این منطقه در اغلب نواحی در اقلیت است.
زوج‌های خانه‌اولی بسیاری هستند که به دلیل اشتغال هر دو نفر، از سکونت در این منطقه استقبال می‌کنند. آنها اغلب سپرده‌گذاران صندوق پس‌انداز مسکن یکم هستند و تا پایان سال به مرور موعد برخورداری از تسهیلات برایشان فرا می‌رسد و وارد بازار می‌شوند. اما تحقیقات «دنیای اقتصاد» نشان می‌دهد در فاز جست‌وجو یک مانع بزرگ بر سر راه این گروه از متقاضیان مسکن سبز می‌شود و آن «شرط سن بنا برای صندوق پس‌انداز مسکن یکم» است. زوج‌های شاغل خانه اولی که تمایل دارند در منطقه ۶ سکونت کنند، اغلب بودجه محدودی تا حدود ۴۰۰ میلیون تومان در اختیار دارند که بین ۱۶۰ تا ۱۸۰ میلیون تومان از این رقم با وام مسکن و جعاله تامین شده است. بودجه ۴۰۰ میلیونی برای خرید یک واحد آپارتمان کوچک یا میان‌متراژ در این منطقه کم نیست؛ اما مشروط به اینکه محدودیت سن بنا برای استفاده از تسهیلات بانک عامل بخش مسکن حذف یا تعدیل شود.
در حالی که میانگین قیمت آپارتمان نوساز در این منطقه بر اساس کیفیت محله عموما بین ۷ تا ۸ میلیون تومان است و افت قیمت برای آپارتمان‌های کهنه‌ساز تا ۱۵ سال ساخت (که شرط سنی برخورداری از وام صندوق یکم است) عموما تا ۲۵ درصد بوده و چندان در افزایش قدرت خرید زوج‌های خانه اولی اثر ندارد، حذف شرط سنی یا تعدیل آن به ۲۰ سال موجب می‌شود دست خریداران مسکن برای تملک واحدهای دلخواه با متراژ بزرگ‌تر در منطقه ۶ فراهم شود. آپارتمان‌های بسیاری با محدوده سنی ۱۸ تا ۲۵ سال در محله‌های مسکونی ریشه‌دار منطقه ۶ نظیر یوسف‌آباد، امیرآباد و آرژانتین وجود دارد که به رغم سن بنای نسبتا بالا از موقعیت و امکانات خوبی برخوردار است و در عین حال قیمت آنها ۳۵ تا ۴۰ درصد از قیمت آپارتمان‌های نوساز منطقه پایین‌تر است. به نظر می‌رسد بانک عامل بخش مسکن برای ایجاد تحرک بیشتر در بازار باید نتایج تحقیقات میدانی و شناسایی موانعی که بر سر راه خانه‌دار شدن متقاضیان مسکن وجود دارد را مبنای سیاست‌گذاری‌های آتی خود قرار دهد.