به گزارش «ایسنا»، حسن قربانخانی با اشاره به مغفول ماندن مبحث ۲۲ مقررات ملی ساختمان که مربوط به ضوابط نگهداری از ساختمان‌ها در دوره بهره‌برداری است، گفت: هم‌اکنون حوزه نظارتی ما چه در شهرداری و چه در سازمان نظام مهندسی تا زمانی است که ساختمان، پایان کار می‌گیرد اما زمان بسیار مهم بهره‌برداری کاملا مغفول مانده است. رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران اظهار کرد: اساسا آمار و ارقام دقیقی از تعداد بناهای فاقد ایمنی شهر تهران در دست نیست. چون کسی تا به حال به صورت جدی این مساله را بررسی نکرده و شاید اصلا شاخص‌هایی را در این خصوص تعریف نکرده‌ایم. ما عادت داریم خیلی زود اتفاقات را به فراموشی بسپاریم. حادثه پلاسکو اتفاق افتاد، در یک مقطع زمانی همه را تحت تاثیر قرار داد، ولی به نظر می‌رسد با گذر زمان فراموش شده است که چه حادثه تلخی بود و ممکن است تکرار شود.

وی تاکید کرد: مبحث ۲۲ مربوط به بخش تعمیر و نگهداری ساختمان است. شهروندان در همه جای دنیا هزینه‌ای را بابت تعمیر و نگهداری ساختمان‌ها اختصاص می‌دهند. این حوزه‌ای است که ما به آن ورود نکرده‌ایم و البته بخشی است که می‌تواند برای مهندسان اشتغال‌آفرین باشد. امروز مدیران برج‌ها و ساختمان‌های بزرگ باید افرادی باشند که صلاحیت لازم را داشته باشند و اصول فنی را درخصوص تعمیر و نگهداری بدانند. اگر می‌خواهیم حوادثی مانند پلاسکو تکرار نشود هیچ چاره‌ای جز این نداریم که به بحث تعمیر و نگهداری اهمیت بدهیم. قربانخانی ادامه داد: با این وجود سوال اصلی این است در نهایت متولی کیفیت ساخت و ساز چه کسی است؟ این سوال برای ما هم بدون جواب است. هرکسی که اعتقاد داریم متولی افزایش کیفیت است باید به مسوولیت خودش عمل کند و پاسخگو باشد اما اتفاقی که در شهرهای بزرگ می‌افتد این است که هرکسی تلاش می‌کند گناه کار را به گردن دیگری بیندازد و به نوعی شانه خالی کند. نتیجه این می‌شود که در بسیاری از شهرها وضعیت شهرسازی و معماری خوب نیست، کیفیت ساختمان‌ها چنگی به دل نمی‌زند و به‌دلیل فروش تراکم و تخلفات ساختمانی که اتفاق افتاده شرایط زیست مردم دچار مشکل شده است.

قربانخانی با اشاره به بحث استاندارد ساختمان‌ها گفت: ما وظیفه داریم مصالح استاندارد استفاده کنیم. در بخش ساختمان بیش از ۹۰ محصول استاندارد اجباری داریم ولی امروزه در بسیاری از کارگاه‌ها محصول استاندارد استفاده نمی‌شود چون استفاده از محصول استاندارد هزینه بیشتری دارد و در محل مصرف با توجه به اینکه سازندگان، بیمه تضمین کیفیت را نمی‌دهند، افراد صاحب صلاحیت معمولا در کشور ما ساختمان نمی‌سازند، شناسنامه فنی ملکی نداریم که بعدا مشخص شود چه کسی ساخته و چه مصالحی مصرف کرده است، در نهایت در بازار مصرف محصولات استاندارد استفاده نمی‌شود. نتیجه این می‌شود شرکت‌هایی هم که مصالح استاندارد استفاده می‌کنند چون قدرت رقابت آنها در بازار کاهش می‌یابد به تدریج انگیزه خود را برای تولید محصول استاندارد از دست می‌دهند و بخش‌هایی از تولیداتشان را به محصولات غیراستاندارد اختصاص می‌دهند تا بتوانند در بازار، شرایط خود را حفظ کنند.